Het waar-is-Wally-minikamp

De vakantie was nog maar net begonnen, en al vroeg stonden we met onze rugzak klaar voor een groot avontuur. Het volledige Wally-team pikte de kinderen aan het station in Gent op en nam hen mee naar Brecht om daar samen een onvergetelijk kamp te beleven.

Elke dag verdiepten de Wally’s zich in een bepaald thema. De eerste dag zaten we een beetje in Egypte. Met een reis achter de rug en een picknick in de buik, speelden we het grote Ramses spel! De mini’s moesten de hiërogliefen ontcijferen en de code van de kist kraken. Daarin vonden ze een grote piramide gemaakt van cake. Nadien had iedereen de tijd om zijn overwinning te vieren, zijn bed te maken en wat uit te rusten. Na het avondeten speelden we nog een spel in het bos, waarbij we een lang touw moesten volgen. Het touw liep door, onder en boven allerlei natuurlijke hindernissen, waar de geblinddoekte mini’s met gemak over gingen. Nadien wisselden we nog wat verhalen uit over het parcour, werd een verhaaltje voorgelezen en vielen we moe maar voldaan in slaap.

De volgende dag zaten we plots in de filmwereld. We speelden galgje met allerlei bekende personen die ook in het bos verstopt zaten. Telkens wanneer iemand geraden was, konden we de filmster gaan zoeken en verdienden we steeds meer punten. De hoeveelheid punten bepaalden het aantal spuitjes elke groep in de namiddag kreeg. Ze moesten elkaar als echte paparazzi besluipen om elkaar nadien met verschillende kleuren vol te spuiten. Wiens T-shirt op het einde het minst vlekken had, was de filmster van de dag. Na het avond eten lieten we nog een allerlaatste keer het beste van onszelf zien. Op het vrije podium deden we in groep of individueel een performance. Samen zongen we, dansten we en deden we om de beurt wat acrobatie.

Dag drie was een iets specialere dag. We gingen op safari! Met een zonnehoedje en een goed gevulde drinkbus begonnen we vol moed aan een wandeling. Waarheen wisten we nog niet. Het was een verassing! Onderweg speelden we een spel met wasknijpers. We moesten de wasknijpers ongemerkt aan elkaars kleren of rugzak hangen. Wie bij aankomst ergens een wasknijper op zich had hangen, moest ’s avonds afwassen. Toen we op onze bestemming aankwamen zagen we al meteen heel erg veel dieren. Het was een dierentuin! We observeerden schapen, varkens, wespen, een roofvogelshow, verschillende soorten vogels, geiten en nog veel andere angstaanjagende diersoorten. De fouriers kwamen het eten brengen en vergezelden ons op onze leuke namiddag. Voor we weer huiswaarts vertrokken, aten we nog een ijsje gemaakt van verse koeienmelk, mmmm! Wanneer we terug op het kampterrein aankwamen stonden er al meteen tafels klaar met spaghetti. We konden als echte varkentjes zonder handen eten. Als avondactiviteit werd dan ook een douchefestijn gehouden.

Na een hele nacht goed uitgerust te kunnen hebben van een zware dagtocht, stonden er de volgende dag al meteen nieuwe uitdagingen op ons te wachten. We speelden een circusspel. Van een diabolo in de lucht gooien tot leren jongleren, we deden het allemaal. Dit was een goede voorbereiding voor het spel van de namiddag. Heel het kampterrein was omgebouwd tot een gezellig en ietwat ouderwetse kermis. Iedereen begon met enkele stuivers waarmee ze blikken konden neergooien bij leidster Noor. Je had ook nog de mogelijkheid om leider Thijs zijn goochelshow bij te wonen en je toekomst te laten voorspellen door leidster Margaux.  De spelletjes van de voormiddag kon je blijven oefenen en vanaf vier uur was er ook popcorn te verkrijgen. ’s Avonds speelden we nog een spel waarbij we alle dieren van het circus in het bos moesten terugvinden. Aan de hand van de dierengeluiden konden we de precieze locatie ontdekken van de dieren en ze zo allemaal weer naar het circus brengen. Wat een avontuur, wat een dag!

Oei!! De laatste volle dag, en de fouriers zijn het beu om voor ons te koken! Wat nu gedaan? Ook onze super moderne ontbijtmachine kon het niet opbrengen vers gesmeerde boterhammen te produceren. Dan speelden we maar een ontbijtquiz! Bij elke goede vraag kregen we al wat meer te eten. Maar omdat we zoveel vragen correct konden beantwoorden, kregen we een groot divers aanbod aan eten. Er waren speculaasjes, peperkoeken, verschillende soorten cornflakes, boterhammen met verschillende soorten pasta’s, noem maar op. Winnen was dus de boodschap! Wanneer onze buikjes helemaal vol zaten en we geen punten meer hoefden te scoren, moesten we onze energie kwijtspelen. We speelden een leventjesspel waarbij we per team groenten konden winnen voor in de omelet die we ’s middags zelf moesten bereiden. Toen iedereen al zijn groenten verzameld had, konden we beginnen snijden en schillen. Omdat we zoveel groenten gewonnen hadden, hadden we een overvloed aan de omelet met groentjes en kregen de fouriers ook nog eten. Zij waren zo blij dat ze voorstelden om voortaan samen te koken. Dat zagen de mini’s wel zitten! Maar daarvoor moesten we eerst nog leren hoe we moesten fourieren. Als je een beroep wilt uitoefenen moet je eerst een diploma hebben, en zo ging het nu ook. We leerden een plateau balanceren, deden krachttesten en probeerden de perfecte boterham af te leveren. Na bloed, zweet en tranen kregen we eindelijk dat langverwachte diploma in handen. Als beloning mochten ze even uitrusten van de vermoeiende en leerrijke dag. ’s Avonds maakten we nog een avontuurlijke tocht door het donker. De fouriers en leiding waren verdeeld onder het bos, en zo volgden de mini’s het pad van breeklichtjes van het ene postje naar het andere. Op het laatste postje kregen we allemaal lekkere pudding!!
Aan het huisje aangekomen, was het heel erg stil geworden en vielen we samen meteen in slaap.

De volgende dag was het alweer tijd om onze spullen bijeen te zoeken en onze rugzak te maken. We sterkten onze krachten door een voedzaam ontbijt en begonnen aan het werk. Samen poetsten we tot het hele kamphuisje terug blonk. En voor we het goed en wel beseften, stond er al een nieuwe scoutsgroep klaar en stormden bezorgde en gelukkige ouders op ons af.

En toen kwam een varkentje met een lange snuit en het verhaaltje is uit.

Alle stoere mini-foto’s zijn te bewonderen via de link: https://www.flickr.com/photos/134687063@N05/albums/72157672137673945

Kabouterkamp

Op een dag in juli – ondertussen al héél lang geleden – vertrok Polly de Pony samen met zijn vriendinnetjes naar het exotische Zoersel – een land hier héél ver vandaan. Samen met vier andere pony’s (één per patrouille), beleefden ze de tijd van hun leven. De ‘patrouille-pony’s’ werden met de dag mooier (dankzij de opdrachten waarmee de kabouters allerlei ‘opsmuk’ konden verdienen). Toch verwonderde het niemand wanneer er al eens een pony in de modder viel. Gelukkig konden we met z’n allen onder de douche (ja, ook de pony’s).

Dankjewel aan alle kabouters voor de droge mopjes, hilarische toneeltjes, de flinke momenten op durverstocht, het wild enthousiasme, het nooit-meer-te-vergeten watergevecht en nog veel meer…

11041041_10204891101533434_4537442600752386473_n 11208654_10204891106933569_2604588638623977646_n 11403068_10204891103173475_2311608616474932696_n

Een kamp om u (ma is u pa) tegen te zeggen!

Een groepsfoto waardig aan duizenden awards

Laat bovenstaande titel u niet te veel in verwarring brengen; tijdens het gidsenkamp hebben geen geslachtsveranderingen plaatsgevonden, al moeten we eerlijk toegeven dat we menig gids met een snor en een mannelijke leider met haarkleuringen hebben mogen waarnemen. U kan het al raden: de gidsen hebben de rode draad uit het scoutsjaar doorgetrokken op kamp en hebben de gekste taferelen en uitspraken (zie de ietwat ongewone titel) op poten gezet. De beste, maar daarom niet meest accurate, verhalen over deze freakshow vindt u ongetwijfeld bij de gidsen zelf, maar dit belet de leiding uiteraard niet zelf een tekstje te schrijven.

Het werd al van in het begin duidelijk: ondanks hun gering aantal, waren de gidsen meer dan de handen vol voor de leiding, mede dankzij hun niet te evenaren enthousiasme en de traditioneel overvolle kampplanning. Alle klassieke ingrediënten waren in de kampmix aanwezig, welke dit jaar de naam “Expeditie Robinson: Lacuisine edition” meekreeg. We zetten het recept verder met hieronder de overzicht van de te ondernemen stappen:

  • Vertrek en opbouw: geen trein, toerist of toevallige voorbijganger was veilig voor de passage van de gidsen. De 3 treinen richting Lacuisine waren nog maar net achter de rug of we werden al begroet door de mascotte van het kampterrein, een uiterst relaxte mol die we de naam Werner hebben meegegeven. Na enkele korte richtlijnen van Werner over het opzetten van tenten en sjorren van bedden (hetgeen in een recordtempo werd volbracht), stonden de gidsen al te popelen om een eerste duik in de Semois te nemen. En geef nu toe, je kan het hen moeilijk kwalijk nemen.
    IMGP6297 IMGP6290 IMGP6418
  • Durverstocht: niet te verwarren met bevertocht (al weten we zelf niet helemaal wat dit is), de durverstocht dit jaar bleek eerder uitdagend dan eng, mede dankzij de donkere bospaadjes met slechts enkele breeklichtjes als wegwijzers, alsook de meerdere oversteken doorheen de Semois waarbij geen enkele gids erin geslaagd is niet te vallen. Wat een geluk dat de fouriers er waren om achteraf de gidsen van een heerlijke portie pudding aan het warme kampvuur te voorzien. Merci fouriers!
  • Eén-tegen-allen: een absolute favoriet bij de gidsen, dat is, tot ze de lijst met opdrachten zagen. Deze varieerde van de klassieke “bodypaint een gids” en “masseer de leiding en fouriers” tot het schijnbaar onmogelijke “bouw een sauna”, tot zelfs het verrassend snel voltooide “vang een rivierkreeft”. In de tussentijd werd ook een winkeltje opgezet waar de passerende kajakkers een hapje en een drankje konden kopen. Best wel een geniaal (en lucratief) idee van de leiding, nietwaar?
    IMGP6496 IMGP6478 IMGP6479
  • Driedaagse: aangezien deze activiteit zonder leiding plaatsvindt, zijn we beperkt in onze informatie tot hetgeen we ’s avonds van de gidsen te horen kregen. Echt veel is dit meestal niet, maar we presenteren jullie wel volgend gedicht (getiteld “Ode aan het kamp XVI”) dat tijdens de driedaagse geschreven is:

    We zijn hier met z’n allen in Lacuisine
    Het kampterrein is 10/10
    Het eten kan er ook mee door
    Maar de HUDO is f*cking goor
    Op 3-daagse prikt de zon ons in de ogen
    Maar we doen zeker geen dingen die niet mogen
    Zoals het kopen van “dranken”
    Want wij zijn echte tanken
    Ook al is Marc Dutroux in de buurt
    We zijn nog niet verzuurd
    Want met de Semois aan ons terrein
    Wordt dit kamp echt dolfijn

    Een creatief en ontroerend gedicht, gidsen. Verder zijn we te weten gekomen dat er hevig gesocialised is met lokale jongeren en dat er gidsen zich aan gewaagd hebben de driedaagse zonder ondergoed te voltooien. Oordeel hierover vooral zelf.

  • 24-urenspel: we moeten het eerlijk toegeven, het 24-urenspel heeft slechts 12 uur geduurd, al was dit uiteraard niet het plan. Doel van het spel: hou gedurende 24u een vuur aan met je team en probeer het vuur van de anderen te doven. Gedurende deze 24u vinden er verscheidene battles plaats waarmee survivalpakketten met daarin slaapzakken, voedsel, gadgets, … te winnen zijn. Extra aandachtspuntje: hou in het achterhoofd dat fouriers nooit voor de volle 100% te vertrouwen zijn. We waren dat de gidsen dolenthousiast meededen met dit spel, totdat de weergoden er genoeg van hadden en het spel (bijna letterlijk) in het water deden vallen.IMGP6794 IMGP6808 IMGP6819
  • Guerrilla: deze klassieker van formaat heeft ook dit jaar weer zijn weg in de kampplanning gevonden en gelukkig maar ook, want het baantje dit jaar leek wel speciaal voor guerrilla aangelegd. Mooi afgelegen, veel struikgewas om in te verstoppen en genoeg kronkels en boomwortels om het de auto’s moeilijk te maken. Felicitaties zijn hier gereserveerd voor het fourageteam, zij winnen de deelnemen-is-belangrijker-dan-winnen-trofee (voor de eigenlijke eerste-plaats-trofee komen ze niet echt in aanmerking).
  • Themaspel: Expeditie Robinson draait rond kracht, uithouding en wilskracht en dat is precies hetgeen we bij de gidsen hebben getest. We waren aangenaam verrast te zien dat deze kwaliteiten ook op ons kamp in overvloed aanwezig waren. Geen enkele uitdaging was te zwaar voor onze survivalexperts (die bovendien zonder al te veel twijfel een portie sprinkhanen of meelwormen naar binnen schrokken). Eén ding is zeker, de gidsen zouden gerust op een onbewoond eiland kunnen overleven.IMGP6858 IMGP6898 IMGP6940
  • Kookwedstrijd: laat ons deze editie als volgt omschrijven: de jury heeft niet lang moeten beraadslagen om een winnaar te kiezen. Wees getroost verliezend team: jullie kunnen het nog altijd op fourier Timothy steken, hij was diegene die de broccoli in het vuur liet vallen. Het winnende team mag hun menu wel eens doorsturen naar de jury, want zij hebben zin in meer van dat lekkers.
  • Totemisatie: met trots brengen we jullie het heuglijke nieuws dat 2 gidsen dit jaar hun voortotem behaald hebben. Vanaf heden verwelkomen we Expressieve Adelaar en Gemoedelijke Agame. Zij brachten ons overheerlijke pannenkoeken, hilarische taxiritten en volgend kampaandenken (een 2e ode aan het kamp, ditmaal op het melodie van de Brabançonne met de toepasselijke titel “La Petraçonne”):

    O dierbaar scoutskamp, heilige grond van Lacuisine
    Ons hemd en onze das zijn u gewijd
    Ontvang ons totem door het zweet en tranen
    Wees ons doel in sjorring en gebleit
    Wij stappen 3 dagen lang op onze voeten
    Zonder te liften weliswaar
    Slapen naast zatte chiroboys want we moeten
    Door kou, door regen & nat haar
    Door kou, door regen & nat haar
    Door kou, door regen & nat haar

Tot zover alle ingrediënten en tussenstappen uit ons recept. Het zijn er heel wat, maar ze garanderen een onvergetelijk scoutskamp, en dat is nu net hetgene we hopen te bereiken. Enkel de terugkeer naar huis hebben we niet in ons recept opgenomen, maar daar denken we liefst niet teveel aan terug. Als het van de leiding afhangt, mag het kamp gerust wat langer duren.

Voor de geïnteresseerden, een volledig fotoalbum (met niet minder dan 636 foto’s, alstublieft dankuwel) is te vinden op de gidsenpagina op facebook. Wie ze allemaal wenst te bezichtigen vat best een gids aan de kraag of stuurt een mailtje naar gidsen.sintpeet@hotmail.com. Een zipbestand met alle foto’s zal dan zo spoedig mogelijk in uw mailbox belanden. Uiteraard zullen deze foto’s ook in de diashow van volgend scoutsjaar worden verwerkt.

De gidsen in opperste concentratie (of toch sommige onder hen)

Als afsluiter rest ons enkel nog een hoop mensen te bedanken voor het fantastische kamp. Bedankt gidsen voor jullie enthousiasme en inzet, we hebben er uitermate van genoten. Bedankt ouders voor jullie vertrouwen en steun, we hopen jullie nog vele jaren te mogen verwelkomen. Bedankt fouriers voor het overheerlijke eten en het gezelschap, onze magen missen jullie enorm. Bedankt Guido voor de jarenlange inzet, we kunnen ons geen kamp zonder jou inbeelden.

Hoogstwaarschijnlijk de laatste scoutieve linker van dit jaar
de gidsenleiding