Maxi’s

Eindelijk! Eindelijk weten wat het flunxibeest echt is! Jarenlang zat de leiding achter het
beest te zoeken. En nu hebben we het met de hulp van onze pientere maxi’s eindelijk
kunnen vangen! Het was natuurlijk wel niet makkelijk. We hebben bittere koudes, die door alle lagen van kledij snijden alsof het boter is, moeten trotseren. Gelukkig had de leiding ook genoeg rantsoen mee voor onderweg, want anders waren we (volgens sommige zeer betrouwbare maxi-bronnen) ZEKER verhongert. Doorheen de tocht bleef de leiding dan ook keer op keer verbaasd worden door de vindingrijkheid van onze maxi’s. Zo lukte het hen om op maar 5 minuten tijd uit het niets een super angstaanjagend monster te maken, met niets meer dan een paar takken en veel bladeren (het had zelfs een snor!). Daarna konden alle maxi’s ons ook stuk voor stuk nog eens tonen hoe goed dat ze waren in het ontwijken van alle soorten monsters, tijdens onze mega tikkertjecocktail spel. Om dan te eindigen met ons befaamde schoensmijt toernooi. Het was na dit toernooi dat wij als leiding beslist hadden dat onze maxi’s het in zich hadden. We vonden dat ze eindelijk klaar waren om hun grootste vijand onder ogen te komen en gerechtigheid te laten terugkeren naar onze parkvallei! We volgden het spoor van vernieling dat het beest achtergelaten had. En wat bleek?! Er was helemaal geen flunxibeest! Het was gewoon de hond van leider Adhemar die eens extra wild was geweest in ons park! Opgelucht dat we waren zijn we dan maar teruggekeerd naar de scouts, waar dat door een of andere reden een beloning voor ons te wachten stond: hopen en hopen snoep! Dit is een dag dat de leiding noooooooooit zal vergeten, mijn mede maxi’s!