Gidsen: districtsweekend

Jaarlijks gaan we met alle givers van ons district op weekend. Dit jaar gingen we naar Moerkensheide in De Pinte. We deden dit met de fiets, natuurlijk kwamen we als eerste aan, want we zijn snelle trappers. We begonnen het weekend met een fantastisch spel georganiseerd door Sint-Peet. De sfeer zat er direct goed in. De avond werd afgesloten aan het kampvuur met een heerlijk zelfgemaakt kopje chocomelk. De volgende morgen werden we om 8u stopt gewekt met slechte muziek door leiding van een andere scouts. Zo vroeg dat zijn we niet gewoon hoor! Daarna realiseerden we ons dat we van geluk mogen spreken met onze scouts. Het ontbijt was verrukkelijk en viel helemaal binnen onze verwachtingen. Bij het ochtendspel werden we verdeeld zodat we andere mensen van ons district leerden kennen. We moesten bij verschillende postjes stoppen waar we vervolgens een opdracht moesten uitvoeren. De opdrachten waren leuk. We leerden veel nieuwe mensen kennen door dit spel. Maar we waren hierna wel supermoe. Vanavond zullen we goed slapen dachten we toen. Het eitje als middagmaal smaakte ons allemaal. Daarna deden we een supertof middagspel. Voor onze derdejaars is dit weekend zeker een groot voordeel om hun medejinners te leren kennen. Als leden zijn wij zeer dankbaar dat de leiding heel veel moeite steekt in dit weekend.

Xxx Groetjes de gidsen

Gidsen

1ste vergadering: ons lokaal pimpen: Jammer genoeg waren nina en ik er niet, toch konden ze, zonder ons, er een prachtig lokaal van maken waar wij de week nadien rijkelijk in werden verwelkomt. En waar we nu met volle teugen van gaan genieten! 

2de vergadering: de olympische gidsen games: Gelukkigerwijs waren we er toen wel! We hebben sporten ervaren die ons echt hebben doen stilstaan bij het leven. Het waren natuurlijk geen dag dagelijks uitvoerende sporten, nee nee, geen voetbal of touwtjespringen, maar hockey en netbal. Het vissen heeft onze adem zeker weggenomen omdat we zoveel gevangen hadden, we voelde ons ware sportvissers (voor diegene die niet zo goed meer weten wat vissen is hierbij even een korte opheldering: vissen is een sport waarbij organisme met vinnen en kieuwen oftewel ‘vissen’ rondzwemmen in een massa met een vloeibare aggregatietoestand beter gekend als H2O. Zo proberen de beoefenaars van deze fraaie sport ook wel vissers genoemd deze kleine wezentjes te vangen. Ik zeg nu wel kleine, maar degene die wij hebben gevangen woog toch wel zeker 2300 kilogram. We denken dat we zelfs het monster van Lognes gevangen hebben maar die hebben we mooi teruggegooid aangezien daar nogal veel oproer mee verbonden hangt). En last but not least de BIATHLON! Dat was toch een van de olijkste sporten die we ooit in ons hele leven hebben doorstaan. Het is een skisport, namelijk een langlaufwedstrijd (alleen hebben wij dit donders moeilijk parcour met rolschaatsen moeten afleggen aangezien het jammer genoeg zonder sneeuw te doen was) met een heel moeilijk parcour waarbij we met een airsoftgeweer op een doel moesten schieten en zo punten konden scoren. Natuurlijk was het op en top betrouwbaar en doordacht! Dan willen we toch nog een pluim geven aan onze milieubewuste leiding die zorgde voor biologisch afbreekbare BBgun bolletjes. 

3de vergadering: zoveel mogelijk beroepen uitoefenen: Deze vergadering hebben we een stapje gezet in het ongelogen, realistische en hardwerkende leven. We moesten namelijk verschillende beroepen uitoefenen, onder andere: deegwaren van harde tarwe koken, water samenvoegen met gedroogde en gebrande zaden van de koffieplant (die vanwege hun vorm koffiebonen worden genoemd), we moesten iemand zijn 

haar knippen en stileren, fijngesneden patatjes in kokend heet vet bakken,.. Ten slotte was de leukste ervaring een mechanische en computergestuurde installatie, om de buitenzijde van voertuigen met een stofzuiger en een hele grote tandenborstel te gaan reinigen. Toen hebben we ook een heel belangrijke les geleerd namelijk dat buiten de randen van het miljoenenkwartier er nog mensen zijn die zelf naar een wasserette moeten gaan in plaats van een persoonlijke thuis-kuisploeg, daar hadden we nog nooit bij stilgestaan. Met een zeer verrassend en oprecht geapprecieerde beloning sloot de winnende groep de vergadering af met een oliebol. 

4de vergadering: verkleed jezelf als hunk/boy/machoman/bink/ Ondanks dat we ons redelijk eenzaam voelde als enigste verklede gozers kon deze bijeenkomst ons toch bekoren. Voor ons voelde het als nature aan om naar rechts te swipen, maar toch was het eens heel wat anders om als een volwassen mens van het mannelijk geslacht (ook wel bekend als ‘man’) op Tinder te zitten. We moesten het verhaal van de leiding op de Grams nauwkeurig in de gaten houden want daar verscheen waar we heen moesten gaan. Het was als het ware zoals het programma ‘de stoel’ op één. Al was het niet echt een strandstoel-stoel, maar eerder een witte-kunstoffen-camping-stoel-stoel (zo’n witte tuinstoel vergelijkbaar met de Grosfillex tuinstoel fidji wit 29,99 euro – model uit de DreamLand, maar dan opvouwbaar en met een crochet-patroon op het zitvlak). De eerste locatie was het Sint-Pietersplein en dat was voor ons nogal een tegenvallertje aangezien we al op weg waren naar de Veldstraat en dus met volle tegenwind bergop moesten fietsen. Natuurlijk kwamen wij als eerste groepje aan en konden we dus nog genieten van een unieke ervaring in de Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk die we nooit meer zullen vergeten! De oude Sint-Pieterskerk wordt met uitzondering van de westtoren in 1870 afgebroken en de ontwikkeling van een nieuwe dorpskern rondom de nieuwe parochiekerk resulteert in de naamgeving “Oud-Stuivekenskerke” voor de voormalige dorpskern. 

En natuurlijk kunnen onze leerrijke bar’s niet ontbreken! Onze daverende-excellente-perfecte-futuristische-grandioze leiding staat altijd paraat met ontelbare fenomenale nieuwtjes en feitjes en op de hoogte van de hedendaagse actua. Ze hebben altijd zin om heel gecompliceerde kaartspellen aan ons uit te leggen en hebben oneindig veel begrip en vinden het geen enkel probleem om alles opnieuw te annoteren als wij het weer eens niet snappen. Daarnaast worden onze gebeden meer dan gehoord aangezien er ondertussen pruttelend water aanwezig is, en er zelfs te kiezen valt tussen ice-tea met pèche/ groene thée/ normale -gouté. Wanneer het individu, dat één of meerdere nakomelingen heeft. In de biologische zin van dat elk levend wezen één of twee toezichters heeft bij ongeslachtelijke en geslachtelijke voortplanting A.K.A. ‘ouders’ toestemming geven kan er ook genoten worden van einen pivo, in het vlaams ook wel bekend als een glas pils met een inhoud van 25 cl of ‘een pintje’. In onze groep is het zeker niet de bedoeling dat je moet meedrinken tegen je eigen wil, integendeel wij zijn een bende die voor elkaar opkomt en elkaar respecteert voor zijn/haar keuze. Want onze slogan is: ZEG NEE TEGEN GROEPSDRUK 

We willen toch nog extra aandacht geven aan onze super-extravagante-onovertreffelijke-waanzinnige-maandbrief die onze mega-coole-buitengewone-uitmuntende-luisterrijke-unieke-onvergetelijke-sub lieme-opperbeste leiding heeft geschreven en zelfs voorzien was van een inhoudstabel en prachtige anekdotes uit het leven van William en Joachim waarvan je bijna zou denken dat het niet waar is aangezien het zo toevallig is. Daarvoor geven we toch een welverdiende 10/10! 

Met hoogachting Léonie & Nina 

Givermidweek

Zondag 5 november begonnen de eerste sporen van scouts Sint-Petrus te manifesteren vlak nabij de R4 aan FOS de Reiger. Vaak waren het de ouders die eerst op kwamen dagen. Zij kwamen vaak aan met een zak vol kleren en overvolle boekentassen. Een ongewoon zicht zou je zo denken, maar al gauw volgden de eerste kinderen die stonden te popelen om een week door hun leiding geadopteerd te worden. En dat tijdens een doorsnee schoolweek? Ja en neen… Want een midweek is helemaal niet doorsnee.

23627088_1757324117634470_1706844089_o23584930_1757324120967803_1418319636_o

De verkenners en gidsen begonnen hun midweek op  ongeveer dezelfde manier, met alles in gereedheid te brengen. Een studiezaal en een eetzaal werden klaar gezet. Maar voor de verkenners was dit niet genoeg. Zij zorgden ook voor een heuse Pana arena waar er dagelijks zou worden gesjot. Nadat iedereen zijn plekje had uitgekozen konden de givers (combinatie van GIdsen en VERkennerS) vredig gaan slapen. Zij die dachten de rest van de schoolgangers wakker te houden konden zelfs nog even genieten van een avondloop alle overige energie te doen afnemen en ook vredig te kunnen gaan slapen.

Elke dag gingen de gidsen en verkenners een ganse dag naar school en wanneer zij gezamenlijk terug kwamen stond er voor hun een verplicht twee uurse studie moment klaar dat geleid werd door de studiemeester. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er langs alle kant hulp werd geboden aan elkaar, en dat er zelf waren die in dit collectieve studiemoment de moed vonden om nog langer door te doen. Na de studie werd er gegeten, maaltijden die de foeriers met veel liefde telkens weer opnieuw klaar hebben gemaakt (waarvoor dikke dank).

Na het eten was het tijd voor daten. Meer genaamd speed daten. De verkenners en gidsen kregen de kans om elkaar eindelijk eens wat beter te leren kennen! Maar dit wel aan een razend snel tempo van 2 minuten per date. Hierna was het bedtijd.

Het patroon zette zich elke dag voort: school, studie, eten, avondactiviteit. Dinsdagavond was het tijd voor een grote quiz! Het was een nek aan nek race tussen een team van de gidsen en eentje van de verkenners, maar uiteindelijk wist het team van de verkenners te winnen.

Woensdag was het echter tijd voor iets nieuws. Want na een halve dag les stonden de givers terug aan de reiger. Het was tijd voor een middag activiteit. De gidsen gingen gaan bowlen en de verkenners gingen gaan golfen. Door de overwinning in de quiz werden ze hiervoor gevoerd met de auto! In het provinciaal domein van Puyenbroeck stonden enkele golf clubs te wachten op ons. Voor enkele verkenners was het niet de eerste keer. Andere kregen dan weer een korte initiatie. Kleine shout-out naar Janos toe die met een mooie swing het verste wist te slaan van iedereen! Van de gidsen hoorde ik achteraf dat ook zij zich hadden geamuseerd.

Donderdag avond, na de studie, was het tijd voor het afscheid. Er was een kleine band gevormd tussen de gidsen en de verkenners en die wilden wij nog even in de verf zetten. Door ze te laten dansen. Gratitude van Ingeborg bleek de schijf van het moment te zijn, geniet gerust mee:

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=JPT-zQn84eY[/embedyt].

Uw kroost zal u ongetwijfeld met heel veel dankbaarheid de pasjes kunnen uitleggen. Na een bisnummer werden de givers weer in bed gestopt. En zo kwam er een einde aan de midweek. Tot volgend jaar.

Matthias Calmeyn (verkennerleiding)

Een ode aan de Gidsenleiding

Gidsenkamp 2017

Wij, gidsen, elf jolige meisjes waarvan het vrouwelijke hormoongehalte hoog oploopt na tien dagen op elkaars lip te zitten, worden beteugeld door drie even jolige temmers. De teugels stonden noch strak, hingen noch los aan onze tienermuilen. En wij steigerden niet. Wij lieten ons leiden, we vertrouwden erop dat als ze ons zouden vertrouwen de relatie aan wederzijds vertrouwen in dit hele getrouwe scoutsgebeuren ons in onszelf deed vertrouwen.

Ze brachten ons naar heuvelhoge ruïnes met de ochtenddauw en slaap nog steeds op de wangen, we zagen blaren op handen gesjord worden opdat we met onze aangeleerde technieken zouden kunnen pronken en indruk maken. Zij lieten ons uitslapen, onze vermoeide hoofden werd precies genoeg rust gegund om de volgende dag niet aan de teugels te moeten hangen door duidelijk tienerlijke moeheid. Stelt U zich voor dat ze ons zouden moeten aansporen met teugels die deinsden op het klagerige ritme van tevergeefse zagerijen. We zouden onze hoofden in onze nekken leggen en briesen door brede neusgaten. Wat zijn we blij dat dit slechts sporadisch voorkwam.

Ik ben eerlijk als ik zeg dat de teugels amper gevoeld werden. Ik meen zelfs een lichte, verfrissende bries van vrijheid door de mondstukken heen te voelen. Die bries, zacht windje, is ons dierbaar en ook dat weten zij. Ik voel de echo van dit zwoel tochtje in het deel van mijn hersenen dat instaat voor herinneringen. Ik spreek  niet alleen voor mezelf, denk ik, als ik zeg dat het beeld van een troep gemaskerde deernen in strakke, onthullende kledij dansend op een veel te klein podium tijdens een uiterst gezellig eetfestijn, nog vele stiekeme, meisjesachtige giecheltjes opwekt. Schudden met onze billen en borsten samen met onze eigen temmers, voor het oog van menig ( geschokkeerde?) ouders, vergeten wij niet rap.

Onvergetelijke zaterdagen die groeiden tot onvergetelijke ervaringen en onvergetelijke momenten zijn niet alleen te danken aan de hechte band die tussen ons gidsen is ontstaan. Jawel, onze dierbare temmers waren ook smeders. Smeders van vriendschappen. Dat deden ze perfect wanneer het ijzer heet was.
Avonden! Hele avonden, ik zal het nooit vergeten, zaten wij in de welbekende gidsenbar en op het perfect gedirigeerde ritme van humor en sfeer werden deze banden aangegaan.

Jawel, onze temmers of smeders zijn dus ook dirigenten. Ze schreven mee in het mooiste lied van meisjes en scouts. Zij gaven ons een aanstekelijk ritme en onze zwierende heupen volgden deze met veel plezier. Ze waren als het ware tovenaars, ja magische dingen deden ze: ze toverden de breedst mogelijke glimlach op elk gidsensnoetje en gaven ons gelegenheden waar wij de beste momenten van konden maken.

Als groep groeiden we naar elkaar toe en vooral door elkaar. Deze tien dagen waren dan, uiteraard, de meest unieke verzameling van tien dagen ooit. Tien dagen van genot, van koude nachten en warme kampvuren, van aarde onder nagels en blaren op vingers, van een oneindig hongergevoel tot heerlijke verzadiging, van bijleren en zomaar aannemen, van een zwerkbalveld als bliksemafleiders aanzien, van muizen horen kruipen, van onmetelijk plezier. En steeds waren er de teugels, bijna onmerkbaar, toch losjes in de hand van onze temmers. Ik kan mij inbeelden dat deze teugels soms zwaar wogen, striemen trokken in hun handen, maar toch lieten ze niet los. Niet te strak vasthoudend, leidden ze ons over het kampterrein en wij dartelden hen als jonge veulens achterna. Thuis, in mijn eigen “gevangenis” staan de teugels vaak wat strakker gespannen en hoewel ik daar perfect gelukkig ben, dartel ik nergens zo graag rond als op de scouts achter mijn favoriete temmers.

Liefste temmers, smeders of tovenaars,
deze ode is voor jullie, jullie teugels, jullie toegevingen, jullie levenslessen, jullie technieken, jullie verantwoordelijkheid, jullie humor, jullie goedgezindheid. Dit alles straalden jullie met een sterkere stralingskracht dan de zon uit naar ons en helemaal gebruind keren wij morgen ietwat met tegenzin, maat toch voldaan huiswaarts. Ik zie het mijn moeder zo al zeggen:” Wow, gij zijt gebruind!” Ja mama, gebruind door de Uv-stralen van een leiding die niet alleen mij, maar een hele groep levensvolle, puberende jongedames een beetje meer in de richting van volwaardig scoutsmens heeft gebracht.
En weet je, de teugels staan niet eens in onze gezichten gebrand! Het gaat jullie allen zéér goed en ik zal jullie nooit vergeten.
Veel liefs,

Uitbundige Kauw

Gidsendropping

Terwijl de zon langzaam begon met zijn toch over het andere halfront, en de eerste straatlantaarns aanschoten, verzamelden de gidsen aan onze geliefde kerk te Sint-Pieters-Buiten. Vol goede moed en vol verwachting kwamen ze langs alle kanten toe. Velen onder hen hadden al lang geen dropping meer gedaan. Want voor het eerst in 3 jaar kregen de gidsen nog eens een dropping voorgeschoteld…

We namen ze in 2 wagen mee naar de geheime start plaats! Daar werden ze bevoorraad met een kaart, een fluohesje, enkele inlichtingen over veiligheid, een paar regels én een gewijd palmtakje! Het palmtakje diende niet alleen om hun het juiste pad te tonen, maar ook om een verrassing op te eisen ergens onderweg (maar wat die verrassing juist inhield, wisten deze jonge deernes toen nog niet).

De tocht was om en bij de 18 km, waarbij enkele scouts vaardigheden zoals samenwerken, trekken met rugzak en vooral kaartlezen, op de proef werden gesteld. Bij elk postje vonden ze een nieuw deel van de kaart om zo uiteindelijk naar de eindbestemming te gaan! Ze trokken via Zwijnaarde naar De Pinte om daar hun verrassing op te eisen! In ruil voor zo’n gewijd palmtakje, kregen onze gidsen heerlijke frietjes en snacks. Voldaan en vol goede moed, zette ze hun tocht verder naar een kapel in Sint-Martens-Latem. Om zo naar de kerk in Afsnee te worden geleid. Hier vonden ze het laatste stuk van de kaart en konden ze eindelijk aanzetten richting eindbestemming waar de leiding op hun wachtte! Wat ze allemaal gedaan hebben onderweg weten we niet goed, maar ze kwamen, goedgezind en een beetje moe, aan om middernacht.

Na de mogelijkheid om tot rust te komen bij het kampvuur werd het avondlied ingezet en konden al onze gidsjes eindelijk hun slaapzak induiken en dromen over een volgende dropping.

Het jaar 2017 werd goed ingezet

Op zaterdag 14 januari ging de befaamde Gouwfilm door, een dag waarop alle scoutsen van Gouw Gent samenkomen in een grote cinemazaal. Elke tak werd door de paparazzi gespot op de rode loper. Zoek en vind jezelf op één van onderstaande tak-foto’s.

Op zaterdag 21 januari gingen we schaatsen. Enkele sfeerfoto’s van deze coole activiteit zijn de bewonderen via deze link:
https://www.flickr.com/photos/134687063@N05/sets/72157675881617863.

15965619_10155014304499390_9074428570574761626_n 15965981_10155014327244390_1250733431722336466_n 15977259_10155014337199390_4114673828089058911_n 15977860_10155014376664390_5556752618892666422_n 16003170_10155014307259390_946552328182072354_n 16105796_10155014331224390_7790699682785056945_n 16114116_10155014345174390_5104286323033621106_n 16114749_10155014304384390_1256632160900894721_n 16142243_10155014327239390_4196562606405267176_n,

Overgang

Overgang. Het overgaan naar het nieuwe scoutsjaar, een nieuwe tak en een nieuw avontuur. Zaterdag 26 september was het zover. Alle leden en leiding verzamelden zich opnieuw na een lange zomer om samen het nieuwe scoutsjaar in te zetten.

Er werd samen gepicknickt en in teams een spel gespeeld, waarna een fameuze schat gevonden werd. Er werd stevig gedanst, gezongen en gelachen maar ook tot rust gekomen en bezonnen in de misviering. De nieuwe leiding werd voorgesteld onder luid gejuich van ieder kind maar het summum was uiteraard het overgaan van de leden naar hun volgende tak. Van mini’s naar maxi’s tot givers naar jin werd over een ware hindernisconstructie geklommen en geklauterd waarna ze enthousiast in hun nieuwe tak verwelkomd werden.

11990431_1047759588588935_4254444437944292079_n 12084026_899374890148750_58803432_n

Afsluiten deden we uiteraard met de diashow. Prachtige foto’s van de kampen passeerden de revue samen met menig aah, ooh en wauw-klanken.

 

Vanaf zaterdag beginnen de vergaderingen per tak. Weet je nog niet wanneer, waar of hoe? De maandbrieven zijn per tak ook op de website terug te vinden.

Een kamp om u (ma is u pa) tegen te zeggen!

Een groepsfoto waardig aan duizenden awards

Laat bovenstaande titel u niet te veel in verwarring brengen; tijdens het gidsenkamp hebben geen geslachtsveranderingen plaatsgevonden, al moeten we eerlijk toegeven dat we menig gids met een snor en een mannelijke leider met haarkleuringen hebben mogen waarnemen. U kan het al raden: de gidsen hebben de rode draad uit het scoutsjaar doorgetrokken op kamp en hebben de gekste taferelen en uitspraken (zie de ietwat ongewone titel) op poten gezet. De beste, maar daarom niet meest accurate, verhalen over deze freakshow vindt u ongetwijfeld bij de gidsen zelf, maar dit belet de leiding uiteraard niet zelf een tekstje te schrijven.

Het werd al van in het begin duidelijk: ondanks hun gering aantal, waren de gidsen meer dan de handen vol voor de leiding, mede dankzij hun niet te evenaren enthousiasme en de traditioneel overvolle kampplanning. Alle klassieke ingrediënten waren in de kampmix aanwezig, welke dit jaar de naam “Expeditie Robinson: Lacuisine edition” meekreeg. We zetten het recept verder met hieronder de overzicht van de te ondernemen stappen:

  • Vertrek en opbouw: geen trein, toerist of toevallige voorbijganger was veilig voor de passage van de gidsen. De 3 treinen richting Lacuisine waren nog maar net achter de rug of we werden al begroet door de mascotte van het kampterrein, een uiterst relaxte mol die we de naam Werner hebben meegegeven. Na enkele korte richtlijnen van Werner over het opzetten van tenten en sjorren van bedden (hetgeen in een recordtempo werd volbracht), stonden de gidsen al te popelen om een eerste duik in de Semois te nemen. En geef nu toe, je kan het hen moeilijk kwalijk nemen.
    IMGP6297 IMGP6290 IMGP6418
  • Durverstocht: niet te verwarren met bevertocht (al weten we zelf niet helemaal wat dit is), de durverstocht dit jaar bleek eerder uitdagend dan eng, mede dankzij de donkere bospaadjes met slechts enkele breeklichtjes als wegwijzers, alsook de meerdere oversteken doorheen de Semois waarbij geen enkele gids erin geslaagd is niet te vallen. Wat een geluk dat de fouriers er waren om achteraf de gidsen van een heerlijke portie pudding aan het warme kampvuur te voorzien. Merci fouriers!
  • Eén-tegen-allen: een absolute favoriet bij de gidsen, dat is, tot ze de lijst met opdrachten zagen. Deze varieerde van de klassieke “bodypaint een gids” en “masseer de leiding en fouriers” tot het schijnbaar onmogelijke “bouw een sauna”, tot zelfs het verrassend snel voltooide “vang een rivierkreeft”. In de tussentijd werd ook een winkeltje opgezet waar de passerende kajakkers een hapje en een drankje konden kopen. Best wel een geniaal (en lucratief) idee van de leiding, nietwaar?
    IMGP6496 IMGP6478 IMGP6479
  • Driedaagse: aangezien deze activiteit zonder leiding plaatsvindt, zijn we beperkt in onze informatie tot hetgeen we ’s avonds van de gidsen te horen kregen. Echt veel is dit meestal niet, maar we presenteren jullie wel volgend gedicht (getiteld “Ode aan het kamp XVI”) dat tijdens de driedaagse geschreven is:

    We zijn hier met z’n allen in Lacuisine
    Het kampterrein is 10/10
    Het eten kan er ook mee door
    Maar de HUDO is f*cking goor
    Op 3-daagse prikt de zon ons in de ogen
    Maar we doen zeker geen dingen die niet mogen
    Zoals het kopen van “dranken”
    Want wij zijn echte tanken
    Ook al is Marc Dutroux in de buurt
    We zijn nog niet verzuurd
    Want met de Semois aan ons terrein
    Wordt dit kamp echt dolfijn

    Een creatief en ontroerend gedicht, gidsen. Verder zijn we te weten gekomen dat er hevig gesocialised is met lokale jongeren en dat er gidsen zich aan gewaagd hebben de driedaagse zonder ondergoed te voltooien. Oordeel hierover vooral zelf.

  • 24-urenspel: we moeten het eerlijk toegeven, het 24-urenspel heeft slechts 12 uur geduurd, al was dit uiteraard niet het plan. Doel van het spel: hou gedurende 24u een vuur aan met je team en probeer het vuur van de anderen te doven. Gedurende deze 24u vinden er verscheidene battles plaats waarmee survivalpakketten met daarin slaapzakken, voedsel, gadgets, … te winnen zijn. Extra aandachtspuntje: hou in het achterhoofd dat fouriers nooit voor de volle 100% te vertrouwen zijn. We waren dat de gidsen dolenthousiast meededen met dit spel, totdat de weergoden er genoeg van hadden en het spel (bijna letterlijk) in het water deden vallen.IMGP6794 IMGP6808 IMGP6819
  • Guerrilla: deze klassieker van formaat heeft ook dit jaar weer zijn weg in de kampplanning gevonden en gelukkig maar ook, want het baantje dit jaar leek wel speciaal voor guerrilla aangelegd. Mooi afgelegen, veel struikgewas om in te verstoppen en genoeg kronkels en boomwortels om het de auto’s moeilijk te maken. Felicitaties zijn hier gereserveerd voor het fourageteam, zij winnen de deelnemen-is-belangrijker-dan-winnen-trofee (voor de eigenlijke eerste-plaats-trofee komen ze niet echt in aanmerking).
  • Themaspel: Expeditie Robinson draait rond kracht, uithouding en wilskracht en dat is precies hetgeen we bij de gidsen hebben getest. We waren aangenaam verrast te zien dat deze kwaliteiten ook op ons kamp in overvloed aanwezig waren. Geen enkele uitdaging was te zwaar voor onze survivalexperts (die bovendien zonder al te veel twijfel een portie sprinkhanen of meelwormen naar binnen schrokken). Eén ding is zeker, de gidsen zouden gerust op een onbewoond eiland kunnen overleven.IMGP6858 IMGP6898 IMGP6940
  • Kookwedstrijd: laat ons deze editie als volgt omschrijven: de jury heeft niet lang moeten beraadslagen om een winnaar te kiezen. Wees getroost verliezend team: jullie kunnen het nog altijd op fourier Timothy steken, hij was diegene die de broccoli in het vuur liet vallen. Het winnende team mag hun menu wel eens doorsturen naar de jury, want zij hebben zin in meer van dat lekkers.
  • Totemisatie: met trots brengen we jullie het heuglijke nieuws dat 2 gidsen dit jaar hun voortotem behaald hebben. Vanaf heden verwelkomen we Expressieve Adelaar en Gemoedelijke Agame. Zij brachten ons overheerlijke pannenkoeken, hilarische taxiritten en volgend kampaandenken (een 2e ode aan het kamp, ditmaal op het melodie van de Brabançonne met de toepasselijke titel “La Petraçonne”):

    O dierbaar scoutskamp, heilige grond van Lacuisine
    Ons hemd en onze das zijn u gewijd
    Ontvang ons totem door het zweet en tranen
    Wees ons doel in sjorring en gebleit
    Wij stappen 3 dagen lang op onze voeten
    Zonder te liften weliswaar
    Slapen naast zatte chiroboys want we moeten
    Door kou, door regen & nat haar
    Door kou, door regen & nat haar
    Door kou, door regen & nat haar

Tot zover alle ingrediënten en tussenstappen uit ons recept. Het zijn er heel wat, maar ze garanderen een onvergetelijk scoutskamp, en dat is nu net hetgene we hopen te bereiken. Enkel de terugkeer naar huis hebben we niet in ons recept opgenomen, maar daar denken we liefst niet teveel aan terug. Als het van de leiding afhangt, mag het kamp gerust wat langer duren.

Voor de geïnteresseerden, een volledig fotoalbum (met niet minder dan 636 foto’s, alstublieft dankuwel) is te vinden op de gidsenpagina op facebook. Wie ze allemaal wenst te bezichtigen vat best een gids aan de kraag of stuurt een mailtje naar gidsen.sintpeet@hotmail.com. Een zipbestand met alle foto’s zal dan zo spoedig mogelijk in uw mailbox belanden. Uiteraard zullen deze foto’s ook in de diashow van volgend scoutsjaar worden verwerkt.

De gidsen in opperste concentratie (of toch sommige onder hen)

Als afsluiter rest ons enkel nog een hoop mensen te bedanken voor het fantastische kamp. Bedankt gidsen voor jullie enthousiasme en inzet, we hebben er uitermate van genoten. Bedankt ouders voor jullie vertrouwen en steun, we hopen jullie nog vele jaren te mogen verwelkomen. Bedankt fouriers voor het overheerlijke eten en het gezelschap, onze magen missen jullie enorm. Bedankt Guido voor de jarenlange inzet, we kunnen ons geen kamp zonder jou inbeelden.

Hoogstwaarschijnlijk de laatste scoutieve linker van dit jaar
de gidsenleiding

De gidsen zijn raar, maar stiekem vinden we dat leuk

Dat de gidsentak een uniek en vooral vreemd volk is, is algemeen geweten, maar wat die vreemde gidsen nu precies uitspoken op hun vergaderingen kan weleens meer vragen oproepen dan dat ze beantwoord. Waar waren de gidsen tijdens het schaatsen, waar is het gidsenweekend naartoe, wat hebben die gidsen toch allemaal uitgestoken op hun midweek en wie is nu toch die illustere Heliot de Hoogbejaarde Hamster? In een poging al deze vragen te beantwoorden volgt hieronder een overzicht van enkele van de vergaderingen die in de gidsentak plaatsvonden gedurende het 2e semester. Wees gewaarschuwd, het kan best wel grafisch worden.

Beginnen doen we met één van de avondvergaderingen tijdens de blokperiode, namelijk de traditionele casinovergadering. Traditioneel in de zin dat ze elk jaar wel eens plaatsvind, maar vooral omdat – volgens traditie – deze vergadering samen met de verkenners verloopt en dit in groepjes van twee (zogenaamde koppeltjes) of zelfs van drie (ja hoor, triootjes) . Op uitdrukkelijke verzoek van enkele toen aanwezige gidsen zullen we de foto’s hiervan niet posten, maar we geven jullie wel mee dat ze er allen uitermate schattig uitzagen. Verder is gebleken dat noch de gidsen, noch de verkenners met geld kunnen omspringen (de quote “Geld moet rollen!” is meermaals uitgesproken geweest) en dat Funny Pisang nog steeds één van de topdranken blijft onder de gidsen. Foei gidsen!

De andere avondvergaderingtraditie (mooi woord voor bij scrabble) is de jaarlijkse schaatsvergadering, al vindt deze technisch gezien niet ’s avonds plaats. We hebben al eerde de vraag gesteld waar de gidsen toen waren. Blijkbaar zijn de gidsen daar te “volwassen” of te “schaatsen is zo mainstream” voor (vuile hipsters). Een stemming moest plaatsvinden om te bepalen wat de gidsen gingen doen, en een winnaar is met exact 1 stem voorsprong uit de bus gekomen: de gidsen wouden bowlen. We zullen het feit dat de bowling in de overpoort ligt best niet te uitdrukkelijk vermelden zeker? Ditmaal zullen we wel enkele foto’s aan het woord laten, maar hou wel in gedachte: de leiding kan supergoed bowlen en is zonder enige noemenswaardige concurrentie gewonnen (kuch kuch)!

IMGP5759 IMGP5781 IMGP5778

Enkele weken later deed er zich een uiterst unieke kans voor die de gidsen uiteraard nietlinks konden laten liggen. Geruchten deden de ronde dat het Citadelpark zal worden omgebouwd tot een gloednieuw pretpark met de unieke naam “Superawesomemegacrazy Hamsterland”. De vreugdekreten leken wel eindeloos, tot op het moment dat de gidsen vernamen dat ze eerst een hoop proeven moesten doorstaan om te bewijzen dat ze de toegang tot het park wel waardig waren. Deze proeven varieerden van het voor de hand liggende (een best wel indrukwekkende dansbattle) tot het avontuurlijke (een geblinddoekt hindernissenparcours + behendigheidsproef), tot zelfs het nutritionele (de eetwedstrijd die schrikwekkend snel werd gewonnen door een zekere M. C.). Heliot de hoogbejaarde hamster, de officiële mascotte van Hamsterland, was zo vriendelijk om de gidsen te begeleiden doorheen hun proeven en bewijsmateriaal te verzamelen. Deze willen we jullie uiteraard niet onthouden.

IMGP5906  IMGP5940IMGP5960

We zijn ondertussen in maart beland en dit is de periode waarop onze lieftallige gidsen op midweek zijn gegaan. Helaas zijn wij gebonden aan de levenswijsheid: “What happens op midweek, stays op midweek.”. Dit belet ons echter niet enkele hints en tips te geven. Zonder in al te veel detail te treden kunnen we meedelen dat de midweek heel wat gebruiksvoorwerpen heeft opgeleverd (de één al wat bruikbaarder dan de ander, maar allen hun punten dubbel en dik verdiend), een goede blaastraining was (al hadden sommige gidsen andere plannen met die training) en dat enkele luilakken hun maandelijkse quota films op 3 dagen tijd al overschreden hadden (we noemen uiteraard geen namen, E.G.). Daarbuiten zeggen we wel met trots daar er heel wat goede punten behaald zijn op midweek, alsook een belangrijke les in het leren herkennen van vriendelijk en behulpzaam horecapersoneel. Dit is allemaal vrij vaag, maar we zijn nu eenmaal gelimiteerd in de informatie die we over een midweek kunnen vrijgeven, alsook het aantal foto’s die we kunnen posten (wederom: “What happens op midweek, stays op midweek.”). Om jullie niet volledig met lege handen te laten zitten, stellen we met trots volgend kliekje voor, met dank aan een zeker M.M.:

21137_10204218054275036_2965470695376264258_n

03 April: een datum om te onthouden! Sommigen onder jullie zullen deze datum meteen herkennen, voor de rest verduidelijken we even. 3 April 2015 was de meest legendarische uitgave van onze scoutsfuif OOIT! Niet alleen hebben we ons allen in het zweet gefeest, we hebben onze fuif voor het eerst volledig uitverkocht nog voor de fuif begon. Inderdaad, we zijn te populair aan het worden. Indien we het nog niet genoeg hebben laten blijken: beste givers, we zijn apetrots op jullie inzet en enthousiasme voor, tijdens en na Are You Dancing? Voor jullie allemaal de dikste duim die we kunnen vinden (en als we nog een dikkere vinden, dan krijgen jullie die ook). Foto’s zijn te bemachtigen op de facebookpagina van de toen aanwezige fotograaf (Flashbounce Photography), waarvoor ook voor hem een dikke merci.

En dan nu (nee, gene Kriek Belle-Vue), het gidsenweekend, of liever gezegd het alternatief op het gidsenweekend. De goden hebben besloten dat de gidsen niet op weekend zullen gaan (dit was waarschijnlijk te veel vertier en plezier in 1 keer), maar in de plaats daarvan een dagje Bellewaerde te verwerken krijgen. Voor zij die het nog niet wisten: Bellewaerde is ge-ni-aal! Niet alleen is het een fantastich pretpark – ze hebben de Boemerang, de El Volador, de kevertjes, de piratenboot, het Huis van Houdini, … – het is ook nog eens een dierentuin met ’s werelds chillste leeuwen en tijgers, de schattigste aapjes en de (excuses voor het taalgebruik) bronsigste giraffen. Van dit laatste zullen we u de foto’s schuldig moeten blijven, maar wat zou een dagje Bellewaerde zijn zonder een hoop sfeerbeelden en selfies. Wees gewaarschuwd, de gidsen kennen ook in het openbaar weinig tot geen schaamte …

IMGP6066 IMGP6086 IMGP6130

Bij deze zijn hopelijk enkele van uw vragen beantwoord, al sluiten we de mogelijkheid dat u nu nóg meer vragen hebt zeker niet uit. We nemen hier (voorlopig) afscheid, met de gedachte dat er nog heel wat op het programma van de gidsentak staat, waaronder niets minder dan het zomerkamp. Benieuwd welke gekke taferelen er zich daar wel niet allemaal zullen afspelen. De gidsen zijn raar, maar stiekem vinden we dat leuk.

Een vermoedelijk herkenbare en scoutieve linker
de gidsenleiding

P.S.: er zijn nog héél wat meer foto’s van de activiteiten, deze zijn (door de gidsen dan) terug te vinden op facebook. Indien iemand deze wenst te bezichtigen, vraag het eens aan één van de gidsen. Wij zijn echter niet verantwoordelijk voor een eventuele overdosis aan selfies.

P.P.S.: om toch mee met de tijd (en met de gidsen) te zijn, volgt hier nog een volledig overbodige, maar toch sociaal verplichte hashtag … #hashtag

Wij zijn gidsen!!!

Zoals iedereen wel weet was het vorige week halloween! Deze gelegenheid konden we niet zomaar laten passeren want ons lokaal was bezeten door geesten!!! Dit konden we niet zo laten want anders konden we geen gebruik meer maken van ons lokaal. De gidsen gingen dus op zoek naar de verborgen voorwerpen om de geesten uit het lokaal te verdrijven. Gelukkig zijn ze hier in geslaagd en konden we na de ceremoniële uitdrijving nog gezellig naar een griezelfilm kijken.

Sommige gidsen konden het jammer genoeg niet aan en gingen bang naar huis maar gelukkig was iedereen paraat de volgende vergadering zonder griezels. #halloween #griezelen #WijZijnGidsen #WijZijnNietBang IMG_0471