Eliot Guarini

Laat bovenstaande titel u niet te veel in verwarring brengen; tijdens het gidsenkamp hebben geen geslachtsveranderingen plaatsgevonden, al moeten we eerlijk toegeven dat we menig gids met een snor en een mannelijke leider met haarkleuringen hebben mogen waarnemen. U kan het al raden: de gidsen hebben de rode draad uit het scoutsjaar doorgetrokken op kamp en hebben de gekste taferelen en uitspraken (zie de ietwat ongewone titel) op poten gezet. De beste, maar daarom niet meest accurate, verhalen over deze freakshow vindt u ongetwijfeld bij de gidsen zelf, maar dit belet de leiding uiteraard niet zelf een tekstje te schrijven.

Het werd al van in het begin duidelijk: ondanks hun gering aantal, waren de gidsen meer dan de handen vol voor de leiding, mede dankzij hun niet te evenaren enthousiasme en de traditioneel overvolle kampplanning. Alle klassieke ingrediënten waren in de kampmix aanwezig, welke dit jaar de naam “Expeditie Robinson: Lacuisine edition” meekreeg. We zetten het recept verder met hieronder de overzicht van de te ondernemen stappen:

Vertrek en opbouw: geen trein, toerist of toevallige voorbijganger was veilig voor de passage van de gidsen. De 3 treinen richting Lacuisine waren nog maar net achter de rug of we werden al begroet door de mascotte van het kampterrein, een uiterst relaxte mol die we de naam Werner hebben meegegeven. Na enkele korte richtlijnen van Werner over het opzetten van tenten en sjorren van bedden (hetgeen in een recordtempo werd volbracht), stonden de gidsen al te popelen om een eerste duik in de Semois te nemen. En geef nu toe, je kan het hen moeilijk kwalijk nemen.

Durverstocht: niet te verwarren met bevertocht (al weten we zelf niet helemaal wat dit is), de durverstocht dit jaar bleek eerder uitdagend dan eng, mede dankzij de donkere bospaadjes met slechts enkele breeklichtjes als wegwijzers, alsook de meerdere oversteken doorheen de Semois waarbij geen enkele gids erin geslaagd is niet te vallen. Wat een geluk dat de fouriers er waren om achteraf de gidsen van een heerlijke portie pudding aan het warme kampvuur te voorzien. Merci fouriers!

Eén-tegen-allen: een absolute favoriet bij de gidsen, dat is, tot ze de lijst met opdrachten zagen. Deze varieerde van de klassieke “bodypaint een gids” en “masseer de leiding en fouriers” tot het schijnbaar onmogelijke “bouw een sauna”, tot zelfs het verrassend snel voltooide “vang een rivierkreeft”. In de tussentijd werd ook een winkeltje opgezet waar de passerende kajakkers een hapje en een drankje konden kopen. Best wel een geniaal (en lucratief) idee van de leiding, nietwaar?

Driedaagse: aangezien deze activiteit zonder leiding plaatsvindt, zijn we beperkt in onze informatie tot hetgeen we ’s avonds van de gidsen te horen kregen. Echt veel is dit meestal niet, maar we presenteren jullie wel volgend gedicht (getiteld “Ode aan het kamp XVI”) dat tijdens de driedaagse geschreven is:

We zijn hier met z’n allen in Lacuisine
Het kampterrein is 10/10
Het eten kan er ook mee door
Maar de HUDO is f*cking goor
Op 3-daagse prikt de zon ons in de ogen
Maar we doen zeker geen dingen die niet mogen
Zoals het kopen van “dranken”
Want wij zijn echte tanken
Ook al is Marc Dutroux in de buurt
We zijn nog niet verzuurd
Want met de Semois aan ons terrein
Wordt dit kamp echt dolfijn

Een creatief en ontroerend gedicht, gidsen. Verder zijn we te weten gekomen dat er hevig gesocialised is met lokale jongeren en dat er gidsen zich aan gewaagd hebben de driedaagse zonder ondergoed te voltooien. Oordeel hierover vooral zelf.

24-urenspel: we moeten het eerlijk toegeven, het 24-urenspel heeft slechts 12 uur geduurd, al was dit uiteraard niet het plan. Doel van het spel: hou gedurende 24u een vuur aan met je team en probeer het vuur van de anderen te doven. Gedurende deze 24u vinden er verscheidene battles plaats waarmee survivalpakketten met daarin slaapzakken, voedsel, gadgets, … te winnen zijn. Extra aandachtspuntje: hou in het achterhoofd dat fouriers nooit voor de volle 100% te vertrouwen zijn. We waren dat de gidsen dolenthousiast meededen met dit spel, totdat de weergoden er genoeg van hadden en het spel (bijna letterlijk) in het water deden vallen.

Guerrilla: deze klassieker van formaat heeft ook dit jaar weer zijn weg in de kampplanning gevonden en gelukkig maar ook, want het baantje dit jaar leek wel speciaal voor guerrilla aangelegd. Mooi afgelegen, veel struikgewas om in te verstoppen en genoeg kronkels en boomwortels om het de auto’s moeilijk te maken. Felicitaties zijn hier gereserveerd voor het fourageteam, zij winnen de deelnemen-is-belangrijker-dan-winnen-trofee (voor de eigenlijke eerste-plaats-trofee komen ze niet echt in aanmerking).

Themaspel: Expeditie Robinson draait rond kracht, uithouding en wilskracht en dat is precies hetgeen we bij de gidsen hebben getest. We waren aangenaam verrast te zien dat deze kwaliteiten ook op ons kamp in overvloed aanwezig waren. Geen enkele uitdaging was te zwaar voor onze survivalexperts (die bovendien zonder al te veel twijfel een portie sprinkhanen of meelwormen naar binnen schrokken). Eén ding is zeker, de gidsen zouden gerust op een onbewoond eiland kunnen overleven.

Kookwedstrijd: laat ons deze editie als volgt omschrijven: de jury heeft niet lang moeten beraadslagen om een winnaar te kiezen. Wees getroost verliezend team: jullie kunnen het nog altijd op fourier Timothy steken, hij was diegene die de broccoli in het vuur liet vallen. Het winnende team mag hun menu wel eens doorsturen naar de jury, want zij hebben zin in meer van dat lekkers.

Totemisatie: met trots brengen we jullie het heuglijke nieuws dat 2 gidsen dit jaar hun voortotem behaald hebben. Vanaf heden verwelkomen we Expressieve Adelaar en Gemoedelijke Agame. Zij brachten ons overheerlijke pannenkoeken, hilarische taxiritten en volgend kampaandenken (een 2e ode aan het kamp, ditmaal op het melodie van de Brabançonne met de toepasselijke titel “La Petraçonne”):

O dierbaar scoutskamp, heilige grond van Lacuisine
Ons hemd en onze das zijn u gewijd
Ontvang ons totem door het zweet en tranen
Wees ons doel in sjorring en gebleit
Wij stappen 3 dagen lang op onze voeten
Zonder te liften weliswaar
Slapen naast zatte chiroboys want we moeten
Door kou, door regen & nat haar
Door kou, door regen & nat haar
Door kou, door regen & nat haar

Tot zover alle ingrediënten en tussenstappen uit ons recept. Het zijn er heel wat, maar ze garanderen een onvergetelijk scoutskamp, en dat is nu net hetgene we hopen te bereiken. Enkel de terugkeer naar huis hebben we niet in ons recept opgenomen, maar daar denken we liefst niet teveel aan terug. Als het van de leiding afhangt, mag het kamp gerust wat langer duren.

Voor de geïnteresseerden, een volledig fotoalbum (met niet minder dan 636 foto’s, alstublieft dankuwel) is te vinden op de gidsenpagina op facebook. Wie ze allemaal wenst te bezichtigen vat best een gids aan de kraag of stuurt een mailtje naar gidsen.sintpeet@hotmail.com. Een zipbestand met alle foto’s zal dan zo spoedig mogelijk in uw mailbox belanden. Uiteraard zullen deze foto’s ook in de diashow van volgend scoutsjaar worden verwerkt.

Als afsluiter rest ons enkel nog een hoop mensen te bedanken voor het fantastische kamp. Bedankt gidsen voor jullie enthousiasme en inzet, we hebben er uitermate van genoten. Bedankt ouders voor jullie vertrouwen en steun, we hopen jullie nog vele jaren te mogen verwelkomen. Bedankt fouriers voor het overheerlijke eten en het gezelschap, onze magen missen jullie enorm. Bedankt Guido voor de jarenlange inzet, we kunnen ons geen kamp zonder jou inbeelden.

Hoogstwaarschijnlijk de laatste scoutieve linker van dit jaar
de gidsenleiding

Dat de gidsentak een uniek en vooral vreemd volk is, is algemeen geweten, maar wat die vreemde gidsen nu precies uitspoken op hun vergaderingen kan weleens meer vragen oproepen dan dat ze beantwoord. Waar waren de gidsen tijdens het schaatsen, waar is het gidsenweekend naartoe, wat hebben die gidsen toch allemaal uitgestoken op hun midweek en wie is nu toch die illustere Heliot de Hoogbejaarde Hamster? In een poging al deze vragen te beantwoorden volgt hieronder een overzicht van enkele van de vergaderingen die in de gidsentak plaatsvonden gedurende het 2e semester. Wees gewaarschuwd, het kan best wel grafisch worden.

Beginnen doen we met één van de avondvergaderingen tijdens de blokperiode, namelijk de traditionele casinovergadering. Traditioneel in de zin dat ze elk jaar wel eens plaatsvind, maar vooral omdat – volgens traditie – deze vergadering samen met de verkenners verloopt en dit in groepjes van twee (zogenaamde koppeltjes) of zelfs van drie (ja hoor, triootjes) . Op uitdrukkelijke verzoek van enkele toen aanwezige gidsen zullen we de foto’s hiervan niet posten, maar we geven jullie wel mee dat ze er allen uitermate schattig uitzagen. Verder is gebleken dat noch de gidsen, noch de verkenners met geld kunnen omspringen (de quote “Geld moet rollen!” is meermaals uitgesproken geweest) en dat Funny Pisang nog steeds één van de topdranken blijft onder de gidsen. Foei gidsen!

De andere avondvergaderingtraditie (mooi woord voor bij scrabble) is de jaarlijkse schaatsvergadering, al vindt deze technisch gezien niet ’s avonds plaats. We hebben al eerde de vraag gesteld waar de gidsen toen waren. Blijkbaar zijn de gidsen daar te “volwassen” of te “schaatsen is zo mainstream” voor (vuile hipsters). Een stemming moest plaatsvinden om te bepalen wat de gidsen gingen doen, en een winnaar is met exact 1 stem voorsprong uit de bus gekomen: de gidsen wouden bowlen. We zullen het feit dat de bowling in de overpoort ligt best niet te uitdrukkelijk vermelden zeker? Ditmaal zullen we wel enkele foto’s aan het woord laten, maar hou wel in gedachte: de leiding kan supergoed bowlen en is zonder enige noemenswaardige concurrentie gewonnen (kuch kuch)!

Enkele weken later deed er zich een uiterst unieke kans voor die de gidsen uiteraard nietlinks konden laten liggen. Geruchten deden de ronde dat het Citadelpark zal worden omgebouwd tot een gloednieuw pretpark met de unieke naam “Superawesomemegacrazy Hamsterland”. De vreugdekreten leken wel eindeloos, tot op het moment dat de gidsen vernamen dat ze eerst een hoop proeven moesten doorstaan om te bewijzen dat ze de toegang tot het park wel waardig waren. Deze proeven varieerden van het voor de hand liggende (een best wel indrukwekkende dansbattle) tot het avontuurlijke (een geblinddoekt hindernissenparcours + behendigheidsproef), tot zelfs het nutritionele (de eetwedstrijd die schrikwekkend snel werd gewonnen door een zekere M. C.). Heliot de hoogbejaarde hamster, de officiële mascotte van Hamsterland, was zo vriendelijk om de gidsen te begeleiden doorheen hun proeven en bewijsmateriaal te verzamelen. Deze willen we jullie uiteraard niet onthouden.

We zijn ondertussen in maart beland en dit is de periode waarop onze lieftallige gidsen op midweek zijn gegaan. Helaas zijn wij gebonden aan de levenswijsheid: “What happens op midweek, stays op midweek.”. Dit belet ons echter niet enkele hints en tips te geven. Zonder in al te veel detail te treden kunnen we meedelen dat de midweek heel wat gebruiksvoorwerpen heeft opgeleverd (de één al wat bruikbaarder dan de ander, maar allen hun punten dubbel en dik verdiend), een goede blaastraining was (al hadden sommige gidsen andere plannen met die training) en dat enkele luilakken hun maandelijkse quota films op 3 dagen tijd al overschreden hadden (we noemen uiteraard geen namen, E.G.). Daarbuiten zeggen we wel met trots daar er heel wat goede punten behaald zijn op midweek, alsook een belangrijke les in het leren herkennen van vriendelijk en behulpzaam horecapersoneel. Dit is allemaal vrij vaag, maar we zijn nu eenmaal gelimiteerd in de informatie die we over een midweek kunnen vrijgeven, alsook het aantal foto’s die we kunnen posten (wederom: “What happens op midweek, stays op midweek.”). Om jullie niet volledig met lege handen te laten zitten, stellen we met trots volgend kliekje voor, met dank aan een zeker M.M.:

21137_10204218054275036_2965470695376264258_n

03 April: een datum om te onthouden! Sommigen onder jullie zullen deze datum meteen herkennen, voor de rest verduidelijken we even. 3 April 2015 was de meest legendarische uitgave van onze scoutsfuif OOIT! Niet alleen hebben we ons allen in het zweet gefeest, we hebben onze fuif voor het eerst volledig uitverkocht nog voor de fuif begon. Inderdaad, we zijn te populair aan het worden. Indien we het nog niet genoeg hebben laten blijken: beste givers, we zijn apetrots op jullie inzet en enthousiasme voor, tijdens en na Are You Dancing? Voor jullie allemaal de dikste duim die we kunnen vinden (en als we nog een dikkere vinden, dan krijgen jullie die ook). Foto’s zijn te bemachtigen op de facebookpagina van de toen aanwezige fotograaf (Flashbounce Photography), waarvoor ook voor hem een dikke merci.

En dan nu (nee, gene Kriek Belle-Vue), het gidsenweekend, of liever gezegd het alternatief op het gidsenweekend. De goden hebben besloten dat de gidsen niet op weekend zullen gaan (dit was waarschijnlijk te veel vertier en plezier in 1 keer), maar in de plaats daarvan een dagje Bellewaerde te verwerken krijgen. Voor zij die het nog niet wisten: Bellewaerde is ge-ni-aal! Niet alleen is het een fantastich pretpark – ze hebben de Boemerang, de El Volador, de kevertjes, de piratenboot, het Huis van Houdini, … – het is ook nog eens een dierentuin met ’s werelds chillste leeuwen en tijgers, de schattigste aapjes en de (excuses voor het taalgebruik) bronsigste giraffen. Van dit laatste zullen we u de foto’s schuldig moeten blijven, maar wat zou een dagje Bellewaerde zijn zonder een hoop sfeerbeelden en selfies. Wees gewaarschuwd, de gidsen kennen ook in het openbaar weinig tot geen schaamte …

Bij deze zijn hopelijk enkele van uw vragen beantwoord, al sluiten we de mogelijkheid dat u nu nóg meer vragen hebt zeker niet uit. We nemen hier (voorlopig) afscheid, met de gedachte dat er nog heel wat op het programma van de gidsentak staat, waaronder niets minder dan het zomerkamp. Benieuwd welke gekke taferelen er zich daar wel niet allemaal zullen afspelen. De gidsen zijn raar, maar stiekem vinden we dat leuk.

Een vermoedelijk herkenbare en scoutieve linker
de gidsenleiding

P.S.: er zijn nog héél wat meer foto’s van de activiteiten, deze zijn (door de gidsen dan) terug te vinden op facebook. Indien iemand deze wenst te bezichtigen, vraag het eens aan één van de gidsen. Wij zijn echter niet verantwoordelijk voor een eventuele overdosis aan selfies.

P.P.S.: om toch mee met de tijd (en met de gidsen) te zijn, volgt hier nog een volledig overbodige, maar toch sociaal verplichte hashtag … #hashtag

Auteur: Eliot Guarini

Een kamp om u (ma is u pa) tegen te zeggen!

De gidsen zijn raar, maar stiekem vinden we dat leuk